Φανταστείτε μια σχολική αίθουσα γεμάτη παιδικά χαμόγελα, καθώς ο δάσκαλος της μουσικής αρχίζει να παίζει. Χαρούμενα ματάκια λαμποκοπούν και μια γλυκιά μελωδία πλημμυρίζει το χώρο: μια μουσική που μας ενώνει όλους χωρίς διακρίσεις. Ω, πώς τα δάχτυλα του δασκάλου χορεύουν πάνω στις χορδές!
Κάποια παιδιά αρχίζουν να σιγοτραγουδούν και μερικά άλλα να χορεύουν με τον αυθορμητισμό και την άνεση που μόνο αυτά διαθέτουν. Το ukulele, με τον παιχνιδιάρικο και χαρούμενο ήχο του, μοιάζει σαν ένα ξέγνοιαστο γέλιο, ένα κελάρυσμα που βγαίνει απ’ την καρδιά, ενώ η κιθάρα είναι ο μεγάλος, ζεστός μας φίλος, αυτός που όλους θέλει να μας αγκαλιάσει γιατί έχει να μας δει καιρό.
Και κάπου εκεί, μέσα στη μουσική, το τραγούδι, τα επιφωνήματα και το γέλιο, γεννιέται μια πολύτιμη στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας.
Ποιος ξέρει; Ίσως ένα από αυτά τα παιδιά, ίσως και περισσότερα, μια μέρα πιάσουν τη δική τους κιθάρα ή το δικό τους ukulele για να παίξουν μια μελωδία που θα φωτίσει τον βασανισμένο κόσμο μας.
Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά θα έχουν πάρει μαζί τους κάτι εξίσου σημαντικό: την αίσθηση ότι η δημιουργικότητα και η ομορφιά μπορούν να βρεθούν παντού. Η μουσική δεν είναι μόνο οι νότες που παίζονται, αλλά το συναίσθημα που αφήνει μέσα μας. Τα παιδιά θα επιλέξουν εκείνα τους τρόπους να εκφραστούν— μέσα από την τέχνη, το γράψιμο, τη ζωγραφική, αλλά κυρίως την αγάπη!
Κι αυτό θα έχει ξεκινήσει από εκείνη τη στιγμή μες στην τάξη, από ένα δάσκαλο που γεμάτος ελπίδα φύτεψε το σπόρο της μουσικής σε κάθε αθώα παιδική ψυχή.
Επιμέλεια: κ. Ευθύμιος Τσιμπούρης, Μουσικός
